درمقدمه باید به این حقیقت اشاره کنم  که بشر به طور فطری دنبال الگو است و همیشه در سنینی که خودش را می شناسد. نگاهش به بزرگتران خودش می با شد .البته این نگاه را در مراحل مختلف زندگی تغییر می دهد..ما می بینیم که هرگروه ودسته ای از انسانها کسی را به عنوان الگو دارند.یکی دنبال هنر پیشه سینما است یکی دنبال ورزشکاران است .دیگری شاعر یا نویسنده ای یا هنرمندی را الگوی خود قرار می دهد .همه به نحوی دنبال الگو هستند حتی در سیاست هم کسانی که اهل  ان می شوند سیاستمدارانی را الگوی خودشان قرار می دهند. این نشانگر فطری بودن الگو پذیری است و به همین جهت ادیان الهی هم کارشان از یک طرف سا ختن الگو واز طرف دیگر معرفی الگوهاست .قران هم با قصص انبیائ الگو ها را معرفی میکند .مثلا ابراهیم الگویی است که از اتش عبور میکند  ونمی سوزد.بنابراین کسانی که میخواهند از اتش عبور کنند ونسوزند .یعنی کسانی که میخواهند در جوامع جهل زده و نادان ایجاد تحول نمایند باید از ابراهیم الگو بگیرند  و.به ایشان تاسی بجویند واز اتشی که هیزمش را نا بخردی وجهالت مردم گرد اورده وانبوه ساخته عبور کنند .{وقودها الناس والحجاره